Haddekidee en Hupsakee op het kasteel


Haddekidee en Hupsakee
zaten 's avonds laat voor de haard
in een héél oud kasteel
en vertelden elkaar griezelverhalen.

Plotseling - een torenklok
sloeg juist het middernachtelijk uur-
verscheen er een klein wit spook,
dwars door de muur.
Eerst was er rook, toen stond er dat spook.
Het spook bleef midden in de kamer staan
en keek Haddekidee en Hupsakee eng
en doordringend aan.

Hupsakee verzamelde al zijn moed en riep:
'Wat sta je daar nou stom te staren!
Kom erbij en vertel ons een paar
wáre spookverhalen!'

'Laat hem nou stáán waar hij stáát!!!'
en blíjven waar hij ìs!!!'
fluisterde Haddekidee.
Wíj gaan hier als de wiedewéérga vandaan!!!'

'Sssst!' siste Hupsakee. 'Luister!'

Het spookje sprak met holle stem,
en daarin klonk verdriet:
'Dat kan ik niet,
ik kan alleen maar verschijnen, meer niet,'
en het wees verdrietig achter zich.

Haddekidee en Hupsakee zagen toen
dat het spookje vastzat
aan een zware ijzeren ketting
met een loden bal eraan.

'Ik zou toch zó gráág eens een nachtje
lekker aan het spoken gaan!'
sprak het spookje weer,
en er spatte een dikke traan op de vloer.

Ik heb een idee!' riep Hupsakee stoer.
De volgende keer neem ik een ijzerzaag mee,
dan kom ìk je bevrijden!

'Dat is een prima idee!'
riep Haddekidee,
dan help ik een handje mee!'
     
      -o-o-o-
    
      Tjiasso  

Picture
Picture
Delen |

Logotr

Contact          Adverteren         Links

Home        Kinderlines Verhalen        Kinderlines Kleurplaten        Penvrienden        Dierentuinnieuws        Domeinen te koop     Spellen

Copyright 2016, Kinderlines Uitgeverij, alle rechten voorbehouden.